गुरुत्वाकर्शणाभशेन कर्म हो तुजेर आनी म्हजेर वावुरपी कायदो. कर्माचो अर्थ जायत्यो गजाली आसूं येतात, पूण मुळावी कल्पना म्हळ्यार आमच्या कर्तुबां कडेन आसात, आनी सद्कर्मांचें पुण्य आनी वायट कर्तुबांचो दंड आमच्या आत्म्याक जोडिल्लो आसता. जो मेरेन आमचीं कर्तुबां पुरायपणान सद्गुणी नात तो मेरेन आमचे कडल्यान फारीकणी जाय पडटा, आनी ती फारीकणी केल्या बगर आमी बंधनांत आसात.

आमकां सगळ्यांक सहजपणान हें कांय प्रमाणांत जाणवता. आनी आमच्या गिन्यान आनी बुद्धीन आमी संचयीत कर्माक तोंड दिवपाचे जायते मार्ग सोदून काडल्यात. कर्म मार्ग (कामाची पद्दत) आसा जंय आमी बरीं कामां मेळोवपा खातीर कश्ट करतात. म्हण्टात ते मंत्र आनी पुजा आसात. कुंभ मेळा महोत्सव अशे सण आनी न्हावपाचे प्रकार आसात . हे सगळे मार्ग कठीण आनी आमचे यत्न पुरो जाल्यात हाची खात्री आमकां केन्नाच मेळना. आमच्या कृती फाटलो हेतू बऱ्यान बरो आशिल्लो काय? फावो त्या प्रमाणांत कर्तुबां बरींच आशिल्लीं काय? आमकां केन्नाच खात्री ना. आनी अशें गुरुत्वाकर्शणा प्रमाण आमी मुक्त जावन मोक्ष मेळोवपाक असमर्थ कर्मांत रावतात. हाकाच लागून लोक पुजा करचे पयलीं  प्रार्थस्नान (वा प्रतासन) मंत्र म्हणटात (“हांव पापी. हांव पातकाचो परिणाम. हांव पातकांत जल्मल्लो. म्हजो जीव पातकाच्या खाला आसा. हांव पापी लोकांमदीं सगळ्यांत वायट. सोबीत दोळे आशिल्ल्या स्वामी, म्हाका वाचय, हे यज्ञाच्या स्वामी.”)

प्रजापती / याहवे: बलिदानांत पुरवण करपी देव

तर हो ‘यज्ञाचो स्वामी’ कोण? आनी ह्या कर्म नियमा थावन तो आमकां कसो वाटावंक शकता? सगळ्यांत आदल्या वेद ग्रंथांत सगळ्या सृश्टीचो स्वामी आशिल्लो – विश्व तयार करपी आनी ताचेर नियंत्रण दवरपी देवाक प्रजापती अशें म्हण्टाले . प्रजापतींतल्यानूच हेर सगळें अस्तित्वांत आयलें.

ऋग्वेद बरयले त्याच सुमाराक म्हळ्यार इ.स.प.सुमार १५०० वर्सा धर्तरेच्या दुसऱ्या भागांत – सद्या मध्य उदेंत अशें म्हण्टात थंय – आनीक एक शास्त्रांचो संचय नोंद जावपाक लागलो. वेदपुष्टकम (बायबल) च्या ह्या आदल्या हिब्रू ग्रंथांक तोराह अशें म्हण्टात . तोराची सुरवात पुराय विश्वाचो रचणूक करपी एकूच देव आसा अशी घोशणा करून जाता. मूळ हिब्रू भाशेंतल्यान लिप्यांतरणांत ह्या देवाक एक तर एलोहीम वा याव्हेह अशें म्हण्टाले आनी ह्या हिब्रू ग्रंथांत पुरायपणान फाटींफुडें हीं नांवां आदान-प्रदान केल्यांत. अशे तरेन ऋग्वेदांतल्या प्रजापतीभशेन तोरातांतलो याव्हेवा वा एलोहीम हो सगळ्या सृश्टीचो स्वामी आशिल्लो (आनी आसा).

तोराच्या सुर्वेक, याव्हेवा अब्राहम नांवाच्या ऋशी कडेन जाल्ल्या उल्लेखनीय चकमकींत ‘जो पुरवण करता’ तो देव म्हणूनय स्वताक उक्तो करता . ह्या मिलापा कडेन आमी फुडें चड सविस्तर नदर मारतले. सध्या खातीर हांव फकत लक्षांत घेवपाक याव्हेवा जो पुरवण करता (हिब्रू भाशेंतल्यान याव्हेह-यिरेह अशें अणकारीत) प्रजापती कडेन समानताय जोडटां जो “जीवांचे राखणदार वा आदार” आसा.

याव्हेवा खंयच्या मार्गान पुरवण करता? कर्मांतल्यान मुक्त जावपाची गरज आमी पयलींच नोंद केल्या, आनी ‘यज्ञाच्या स्वामीक’ प्रार्थना करपी मंत्राची आमी नोंद केल्या. ऋग्वेदांत हाचेर विस्तार करून सांगलां:

“प्रत्यक्ष यज्ञ स्वता प्रजापती” [संस्कृत: ‘पाजापति यज्ञः’].

संस्कृत विद्वान एच.आगिलार हाचेर मत मांडटता साथपथा ब्राह्मणाचें अणकार करून सांगतात,

“आनी खरेंच, त्या एका प्रजापती बगर दुसरो (बळी) मेळूंक नाशिल्लो आनी देवांनी ताका बळी दिवपाक सुरवात केली. देखूनच हाच्या संदर्भांत ऋषीन म्हळां: ‘देवांनी यज्ञाच्या आदारान यज्ञ अर्पण केलो – कारण बळीच्या आदारान तांणी ताका (प्रजापती) अर्पण केलो – हे यज्ञ – हे आशिल्ले पयले अध्यादेश, कारण हे कायदे पयलीं स्थापन जाले” एच

प्रजापतीन (वा याव्हेवान) आमकां आशिल्ली गरज वळखली देखून ताणें आमच्या कर्माची पुरवण आत्मबलिदानांत केली अशें आदल्या काळासावन वेदांनी जाहीर केलां. ताणें कशें केलें तें आमी फुडल्या लेखांनी पळयतात, जेन्ना आमी ऋग्वेदांतल्या पुरुषसुक्ताच्या पुरुष-प्रजापती यज्ञाचेर लक्ष केंद्रीत करतात, पूण आतां खातीर फकत विचार करात हें कितलें म्हत्वाचें. श्वेताश्वतरोपनिषदांत म्हळां

‘सासणाच्या जिवितांत प्रवेश करपाक दुसरो मार्ग ना (संस्कृत: नान्यहपंथ विद्याते – अयनाय) श्वेतश्वतरोपनिषद ३:८

तुमकां कर्मांतल्यान सुटपाची इत्सा आसल्यार, तुमकां मोक्ष वा आत्मज्ञानाची इत्सा आसल्यार मागीर प्रजापती (वा याहव्हेवान) जेजूच्या आत्मबलिदानांतल्यान आमकां कशी आनी कित्याक पुरवण केली हाचे विशीं कितें उक्तें जालां हाची म्हायती मेळप बुद्धीमान थारतलें, जाका लागून आमी कर्मांतल्यान सुटून स्वर्ग मेळोवंक शकतले. आनी वेद आमकां आडोवन सोडनात. ऋग्वेदांत प्रजापतीचो अवतार आनी ताणें आमचे खातीर केल्ल्या यज्ञाचें वर्णन करपी पुरुषसूक्त आसा. पुरुषसुक्ताची प्रस्तावना पळोवपाक हांगा क्लिक करात जी बायबलांत (वेद पुष्टक) येशु सत्संग (नाझारेथचो जेजू) आनी तुमकां मोक्ष वा मुक्ती (अमरपण) हाडपा खातीर ताणें केल्ल्या बलिदानाच्या वर्णना प्रमाण पुरुसाचें वर्णन करता. मागीर आमी ह्या वेदांतल्यान फुडें वतात आनी पळयतात की पुर्विल्लो ऋषी जोब कर्मांतल्यान मुक्तताय आनी सासणाच्या जिविताची अपेक्षा कशी जाहीर करूंक शकतालो – ताका मोक्ष दिल्लो.