युगांतल्यान ऋषी आनी rsis लोक भ्रमांत आनी पातकांत रावतात हें कळ्ळां. हाचो परिणाम म्हळ्यार सगळ्या धर्मांतल्या लोकांक, पिरायेच्या आनी शिक्षणाच्या पांवड्याक लागून तांकां ‘निवळ करपाची’ गरज आसा हाची सहजतायेन जागृताय जाल्या. हाकाच लागून इतले लोक वांटो घेतात . कुंभ मेला उत्सव 1000 . आनी प्यूज लोक करचे पयलीं लोक कित्याक म्हणटात प्रर्थ स्नेना (वा प्रतासन) मंत्र (“ हांव एक पापी. हांव पातकाचे परिणाम. हांव पातकांत जल्मल्लो. म्हजो जीव पातकांत आसा. हांव सगळ्यांत वायट पातककार. हे सोबीत दोळे आशिल्ल्या प्रभु, म्हाका वाचय, हे बलिदानाचे स्वामी. “).नितळसाणीची ही अंतर्निहित गरज आशिल्ली हात-हात म्हळ्यार आमच्या पातकांक वा आमच्या जिविताच्या काळखांतल्या (तामा) कांय तरेन ‘पे’ करपाक बळी दिवपाची गरज आसा.आनी एक फावट पुजासाच्या बलिदानांत, वा कुंभ मेलांत आनी हेर उत्सवांत लोक वेळाचो बलिदान दितात, पयशांनी, तपस्वीपणाच्या क्रमवारींतलो बलिदान दिता. शेंपडी न्हंयचेर पोंवता तशें हें पुजा वा त्याग म्हणून करतात.

ही गरज दिवपाची गरज आसा तो मेरेन सगळ्यांत पोरण्यो धर्मीक ग्रंथां आसात. आनी हे ग्रंथ आमची वृत्ती आमकां कितें सांगतात तें पुष्टी करतात – तो त्याग खूब म्हत्वाचो आनी दिवंक जाय. देखीक- सकयल दिल्ल्या शिकवणांचो विचार करात: १.

कटॉपनिसाद (हिंदू मजकूर) नायक नाचायकेटा म्हणटा:

“अग्नी बलिदान स्वर्गाक पावता आनी स्वर्ग मेळोवपाचो मार्ग आसा हें म्हाका खरेंच खबर आसा” कथोपोनिसाद 1.14

हिंदूच्या पुस्तकांत म्हळां: १.

“बलिदानाच्या माध्यमांतल्यान मनीस स्वर्गांत पावता” सत्तपता ब्राह्मण आठवो.6.1.10

“बलिदानाच्या माध्यमांतल्यान, फकत मनशांकच न्हय तर देवांक अमरत्व मेळयतात” सथापपा ब्रह्मण II.2.2.8-14

तशें तशें 1000 च्या माध्यमांतल्यान . त्याग की आमी अमरत्व आनी स्वर्ग (मोक्षा) मेळयतात. पूण प्रस्न अजूनय उरला की आमच्या पातकां/तमां आड ‘फारीकणी’ करपाची वा फावो ती योग्यताय मेळोवपाची गरज भागोवपा खातीर कसलो बळी आनी कितलो पुरेशे आसा असो प्रस्न उरला? 5 वर्सां तपस्वीपण पुरो जातलें? गरीबांक पयशे दिवप हो फावो तो बळी जातलो काय? आनी अशें आसल्यार कितलें?

प्रजापती / याव्हेह: बलिदानांत पुरवण करपी देव .

सगळ्यांत आदल्या वेद ग्रंथांत, सगळ्या सृश्टीचो स्वामी आशिल्लो देव – जो विश्वाचेर तयार केल्लो आनी ताचेर नियंत्रण दवरपी – अशें म्हण्टाले. प्रजापती 10000000000000000000. . प्रजापतींतल्यानच हेर सगळें अस्तित्वांत आयलें.

वेदा पुश्ठकम (बायबल) ह्या ग्रंथाच्या सगळ्यांत आदल्या हिब्रू ग्रंथांक तोराह 1999 वर्सा. . तोरा सुमार १५०० इ. टोरा सुरू जाता, पुराय विश्वाचो निर्मातो आसा असो जिवो देव आसा अशें घोशणापत्रा पासून सुरू जाता. मूळ हिब्रूच्या लिप्यंतरणांत ह्या देवाक एक तर म्हण्टाले . एलोहिम 1000000000000000000000000000.डी. वा यहवेह 1999 वर्सा. आनी ह्या हिब्रू ग्रंथांत पुराय पुराय फाटीं-फुडें तांकां आदान-प्रदान करतात. अशे तरेन, जशें . प्रजापती 10000000000000000000. आरजी वेदांत, 1999 वर्सा. यहवेह 1999 वर्सा. , वा एलोहिम 1000000000000000000000000000.डी. , तोरांत सगळ्या सृश्टीचो स्वामी आशिल्लो (आनी आसा) आशिल्लो.

तोराच्या सुर्वेच्या सुर्वेच्या काळांत याव्हेवाकय स्वताक देव म्हणून उक्ताडार हाडटा, जो 1960 वर्सा उल्लेखनीय चकमकांत ‘जो पुरवण करता’. आरएसआय नांवाचो अब्राहम . . म्हाका यहवेहा मधें सारकेंपण आयलें जो (हिब्रू पासून यहवेह-यरेह म्हणून संक्रमीत केल्लो) आरजी वेदांतल्या प्रजापतीचो “प्राध्याचक वा समर्थक” आसा.

याव्हेव खंयच्या मार्गान दिता? लोकांक बळी दिवपाची सहज गरज आशिल्ल्याची आमी पयलींच नोंद केल्या, पूण आमी हाडटात तो त्याग पुरो अशें आश्वासन नासतना. इतलें मनोरंजक म्हणल्यार आमच्या गरजेच्या ह्या सामक्या विशिश्ट वाठारांत तंदामहा ब्राह्मण प्रजापती आमचे गरजेक कशें दिता तें जाहीर करता. तातूंत म्हळां: १.

“आपले प्रजापती (सगल्या सृश्टीचो स्वामी) देवां खातीर स्वताक अर्पण केल्लो” तंदामहा ब्रह्मना, 2 व्या खंदाचो अध्याय 7.

[संस्कृत लिप्यंतरण “प्रजापतीराडडीवीभम अटमानम यज्ञ krtva प्रार्थन “].

हांगा प्रजापती एकवचनांत आसा. फकत एक प्रजापती आसा, जशें तोरांत फकत एकूच याव्हेव आसा. उपरांत पुराण साहित्यांत (500 – 1000ड मेरेन बरयल्लें) जायते प्रजापती वळखून घेतल्यात. पूण वयर उल्लेख केल्ल्या सगळ्यांत आदल्या मजकूरांत प्रजापती एकवचनांत आसा. आनी ह्या विधानांत आमी पळयतात की प्रजापती स्वता बळी दिता वा आसा आनी तो तो हेरां वतीन दिता. आरजी वेदा ही पुष्टी करता म्हणत:

“प्रत्यक्ष बलिदान स्वता प्रजापती आसा” [संस्कृत: ‘पजपतीर यज्ञ’].

संस्कृत विद्वान एच.अगुइलार ह्या विशयाचेर सत्तपठ ब्रह्मणांतल्यान अणकार करून टिप्पणी करात:

“आनी खरेंच, हेर खंयचोच (बळी) बलिदान मेळचो नासलो पूण एक प्रजापती, आनी देवांनी ताका बलिदानांत अर्पण करपाक सुरवात केली.म्हणून ह्या ऋषीच्या संदर्भान: ‘देवांनी बळीच्या आदारान बलिदान अर्पण केलें – कारण तांणी ताका अर्पण केलें (प्रजापाती), बळी – हे बलिदान – हे पयले पदक आशिल्ले. आरजी वेदा

सुरवेच्या काळांतले वेदांनी यहवेह वा प्रजापतीन आमचे कडेन आशिल्ली गरज वळखली अशें जाहीर केलां म्हणून ताणें आमकां आत्मत्यागांत पुरवण केली. ताणें कशें केलें तें आमी फुडल्या लेखांत पळयतात कारण आमी पुरुसा-प्रजापती पुरुरुसासुक्त यक्षित . आरजी वेदांत, पूण आतां खातीर फकत विचार करात हें कितलें म्हत्वाचें. स्वेतास्वतारपॅनिसद हें

‘सासणाच्या जिवितांत प्रवेश करपाक दुसरो मार्ग ना (संस्कृत: नन्याहपन्था विद्याते – अयनाय) स्वेतास्वतारपाणीसद 3: 8

जर तुमकां सासणाच्या जिविताची आवड आसा जाल्यार मोक्षा वा आत्मज्ञानाची इत्सा आसल्यार मागीर प्रजापती (वा याव्हेव) आमकां स्वर्गामयांतल्यान कशें आनी कित्याक आनी कित्याक मेळटा हाचे विशीं कितें उक्तें जालां तें पळोवपा खातीर बरोबर प्रवास करप हें बुद्धिमानीचें थारतलें. आनी वेद आमकां फांशी दिवपाक सोडनात. आरजींत वेद हो पुरुरुसासुक्त आसून तातूंत प्रजापतीचो अवतार आनी ताणें आमचे खातीर केल्लो त्याग वर्णन केला. हांगा आमी पुरुरुसासुक्ताची वळख करून दिवपी पुरुरसाचें वर्णन बायबल (वेडा पुश्ठकम) हातूंत येशु सत्सांग (नजारेथची जेजू) आनी आमकां मोक्ष वा मुक्ति (अमरत्व) हाडपाचो ताचो बळी अशें वर्णन करता. हांगा आमी जेजूच्या (येशू सत्सांग) आनी ताच्या भेटवस्तूच्या बलिदानाचेर सरळ पळयतात.