पुरुषसुक्ताच्या पयल्या श्लोकांत पुरूशाचें वर्णन सर्वज्ञ, सर्वशक्तिमान आनी सगळेकडेन उपस्थित अशें केल्लें आमी पळयलें. उपरांत आमी पुरूस येशु सत्संग (जेजू क्रिस्त) आसूं येता काय कितें असो प्रस्न उप्रासलो आनी हो प्रस्न मतींत घेवन पुरुषसुक्तांतल्यान परिक्रमा सुरवात केली. देखून आमी पुरुषसुक्ताच्या दुसऱ्या श्लोकाचेर पावतात जो मनीस पुरुषाचें वर्णन सामकें असामान्य उतरांनी चालूच दवरता. हांगासर संस्कृत लिप्यंतरण आनी इंग्लीश अणकार (संस्कृत लिप्यंतरण जोसेफ पाडिंजरेकर हाच्या ‘ Christ in the Ancient Vedas ) ह्या पुस्तकाचो अभ्यास करून आयल्यात (346 pp. 2007)).

पुरुषाचे गूण

पुरुष विश्वापरस (अंतराळ आनी द्रव्याचो पुराय विस्तार) श्रेश्ठ आसून तो काळाचो स्वामी (‘जें आशिल्लें आनी आसतलें’) तशेंच ‘अमरपणाचे स्वामी’ – सासणाचें जिवीत. हिंदू पुराणकथांनी जायते देव आसात पूण कोणाकूच अशे अनंत गुण दिवंक नात.

हे इतले भंयकर गुणधर्म की ते फकत एकाच खऱ्या देवाचेच जावंक शकतात – सृश्टीच्याच स्वामीचो. हो ऋग्वेदाचो प्रजापती (हिब्रू पोरन्या करारांतल्या याव्हेहाचो पर्याय) आसतलो. अशे तरेन हो मनीस, पुरुष, फकत ह्या एकाच देवाचो – सगळ्या सृश्टीचो स्वामी – अवतार म्हणून समजूंक शकता.

पूण आमकां ताचे परस चड प्रासंगीक म्हणल्यार पुरुष आमकां हें अमरत्व (सासणाचें जिवीत) ‘पुरवण’ करता. सैमीक पदार्थाचो उपेग करिनासतना तो तशें करता, म्हळ्यार. सासणाचें जिवीत दिवपाक वा दिवपाक तो सैमीक प्रक्रिया वा विश्वाची सैमीक द्रव्य/उर्जा वापरना. आमी सगळे मरणाच्या आनी कर्माच्या शापाखाला आसात. हीच आमच्या अस्तित्वाची निरर्थकता, जाचे कडल्यान आमी सुटपाची तळमळ करतात आनी जाचे खातीर आमी पुजा, न्हाण आनी हेर तपस्वी प्रथा करपाक इतले कश्ट करतात. हें खरें आनी पुरूसा कडेन अमरत्व दिवपाची शक्त आनी इत्सा दोनूय आसात अशी ल्हानशी संद लेगीत आसल्यार हाचे विशीं निदान चड म्हायती मेळप हें बुद्धिमानीचें थारतलें.

वेद पुष्टक (बायबल) च्या ऋषीकडेन तुळा केल्यार

हें मतींत घेवन मनशाच्या इतिहासांतल्या सगळ्यांत पोरन्या पवित्र बरपांतलो एक लेख पळोवया. हिब्रू करारांत (हाका बायबलाचो पोरनो करार वा वेदपुष्टकम् अशें म्हण्टात) तो मेळटा. हें पुस्तक ऋग्वेदाभशेन जायत्या वेगवेगळ्या ऋषींचे वचन, स्तोत्र, इतिहास आनी भाकीत हांचो संग्रह आसून तांणी बऱ्याच आदीं उस्वास घेतलो तरी इतिहासाच्या वेगवेगळ्या युगांत जियेले आनी बरयले. देखून पोरनो करार हो वेगवेगळ्या प्रेरीत बरपावळीचो संग्रह वा वाचनालय एकठांय करून पुस्तकांत तयार केल्लो अशें मानप चड बरें. ह्या ऋशींचीं चडशीं बरपावळ हिब्रू आशिल्लीं आनी अशे तरेन तीं इ.स.प. पूण एक बरप आसा, तें अब्राहामा परस आदीं जियेल्ल्या ऋशी जोब हाणें बरयलां. तो जियेतालो तेन्ना अजून हिब्रू राष्ट्र नासलें. जोबाचो अभ्यास केल्ल्या लोकांचो अदमास आसा की तो इ.स.प.सुमार २२०० वर्सां, ४००० वर्सां वयर जियेलो.

…अय्यूबाच्या पुस्तकांत

ताच्या नांवान जोब नांवाच्या ताच्या पवित्र पुस्तकांत ताणें आपल्या वांगड्यांक फुडले तरेन सांगिल्लें आमकां मेळटा:

म्हजो सोडवणदार जियेता हें म्हाका खबर आसा,

आनी निमाणें तो धर्तरेचेर उबो रावतलो अशें.

आनी म्हजी कात नश्ट जाल्या उपरांत,

तरी म्हज्या मासांत हांव देवाक पळयतलों;

हांव स्वता ताका पळयतलों

स्वताच्या दोळ्यांनी-हांव, आनी दुसरो न्हय.

म्हजें काळीज म्हजे भितर कशें तळमळटा! (जोब 19:25-27)

जोब येवपी ‘ सोडवणदार’ विशीं उलयता. जोब फुडारा कडेन पळयता हें आमी जाणात कारण सोडवणदार ‘म्हळ्यार फुडाराच्या काळांत) धर्तरेचेर उबो रावतलो. पूण हो सोडवणदार अजूनय वर्तमानांत ‘जियेता’ – जरी धर्तरेचेर न्हय. म्हणजे हो सोडवणदार, पुरुषसुक्ताच्या ह्या श्लोकांतल्या पुरूसा भशेन काळाचो स्वामी कारण ताचें अस्तित्व आमच्या सारकें काळान मर्यादीत ना.

मागीर जोब जाहीर करता की ‘म्हजी कात नश्ट जाल्या उपरांत’, (म्हळ्यार ताच्या मरणा उपरांत) तो ‘ताका’ (हो सोडवणदार) पळयतलो आनी त्याच वेळार ‘देवाक पळयतलो’. म्हणल्यार हो येवपी सोडवणदार हो देव अवतार, जसो पुरुष हो प्रजापतीचो अवतार. पूण जोब आपल्या मरणा उपरांत ताका कसो पळोवंक शकता? आनी फकत आमी हो मुद्दो चुकयलो ना हाची खात्री करपा खातीर जोब जाहीर करता की ‘म्हज्याच दोळ्यांनी -हांव आनी दुसरो न्हय’ हो सोडवणदार धर्तरेचेर उबो आशिल्लो पळयतलो. हाचें एकूच स्पश्टीकरण म्हणल्यार ह्या सोडवणदारान जोबाक अमरत्व दिलां आनी तो त्या दिसाचो अदमास करता, जेन्ना हो सोडवणदार, जो देव आसा, तो धर्तरेचेर चलता आनी जोबाक अमरत्व दिता जाका लागून तोय परतून धर्तरेचेर भोंवता आनी सोडवणदाराक दोळ्यांनी पळयता. ही आशेन जोबाक इतली मोहित केल्या की ह्या दिसाचो आशेन ताचें ‘काळज ताचे भितर तळमळटा’. ताका रुपांतरीत करपी तो एक मंत्र आशिल्लो.

…आनी इजायास

हिब्रू ऋशीं हांणीय येवपी मनशा विशीं उलयलें जें पुरुसा आनी जोबाच्या सोडवणदाराच्या ह्या वर्णना कडेन सामकें सारकें दिसता. इजायास हो असोच एक ऋशी आसलो जो सुमार ७५० इ.स.प. दैवी प्रेरणेखाला ताणें जायते वचन बरयले. ताणें ह्या येवपी मनशाचें वर्णन कशें केलां तें पळयात:

तरी लेगीत संकश्टांत आशिल्ल्यांक आनीक काळोख उरचो ना. आदल्या काळार ताणें ज़ाबुलून आनी नफ्ताली देश नम्र केलो, पूण फुडाराक तो विदेशी लोकांच्या गॅलीलाक , दर्याच्या मार्गान, जॉर्डन न्हंयचे देगेर मान दितलो—

२ काळखांत चलपी लोक

व्हडलो उजवाड पळयला;

मरणाच्या सावळेच्या देशांत रावपी लोकांचेर

एक उजवाड उजवाडाक आयला….

६ आमकां भुरगें जल्माक आयलां.

आमकां एक पूत दिला, .

आनी सरकार ताच्या खांदार आसतलें.

आनी ताका आपयतले

अद्भुत सल्लागार, पराक्रमी देव,

सासणाचो बापूय, शांतीचो राजकुंवर. (इजायास ९:१-२,६)

म्हणल्यार ऋशी इजायास एक पुताचो जल्म आदींच पळयता आनी जाहीर करता आनी ह्या पुताक ‘ … पराक्रमी देव म्हणटले’. ही खबर खास करून ‘मरणाच्या सावळेच्या देशांत रावपी’ लोकांक उपकाराची थारतली. हाचो अर्थ कितें? आमच्या येवपी मरणांतल्यान आनी आमचेर राज्य करपी कर्मांतल्यान आमी सुटूंक शकनात हें जाणून आमचें जिवीत जगतात. म्हणल्यार आमी अक्षरशः ‘मरणाच्या सावळेंत’ रावतात. अशें हो येवपी पूत, जाका ‘बळवंत देव’ म्हणटले, तो आमच्या येवपी मरणाच्या सावळेंत रावपी आमकां एक व्हडलो उजवाड वा आशा जातलो.

…आनी मीका

इजायासाच्याच काळांत (इ.स.प. ७५०) रावपी आन्येक ऋशी मीका हाकाय ह्या येवपी मनशा विशीं एक दैवी ओरेकल आशिल्लो. ताणें बरयलां:

पूण तूं बेथलेहेम एफ्राता,

जुदाच्या कुळांत तुमी ल्हान आसले तरी,

तुज्या मदल्यान म्हजे खातीर येतलें

इज्रायलाचेर राज्य करपी,

जाची उत्पत्ती पोरन्या काळांतली,

पुर्विल्ल्या काळासावन. (मीका 5:2)

जुदाचो कुळ (म्हळ्यार ज्यू) रावतालो त्या एफ्राथाच्या वाठारांतल्या बेथलेहेम शारा थावन एक मनीस भायर सरतलो अशें मीकान सांगलें. ह्या मनशा विशीं एकदम वेगळें म्हणल्यार इतिहासांतल्या एका खाशेल्या काळांत तो बेथलेहेमा थावन ‘भायर येतलो’ तरी ताणें हें मूळ काळाच्या सुरवाती सावन आदींच अस्तित्वांत आशिल्लें. अशे तरेन पुरुषसुक्ताच्या दुसऱ्या श्लोका  प्रमाण आनी जोबाच्या येवपी सोडवणदारा प्रमाण हो मनीस आमचे सारको काळान बांदून उरचो ना. तो काळाचो स्वामी आसतलो. ही मनशाची न्हय तर दैवी क्षमता आनी अशे तरेन ते सगळे एकाच मनशाचो उल्लेख करतात.

येशु सत्संग (जेजू क्रिस्त) हातूंत पुराय जालें

पूण ही व्यक्ती कोण? हांगासर मीका आमकां एक म्हत्वाचो इतिहासीक सुचोवणी दिता. येवपी व्यक्ती बेथलेहेमा थावन भायर सरताली . बेथलेहेम हें एक खरेंच शार जें आयज इज्रायल/वेस्ट बँक म्हणटात त्या शारांत हजारांनी वर्सां अस्तित्वांत आसा. तुमी तें गूगल करून नकाशांत पळोवंक शकतात. हें व्हडलें शार न्हय, आनी केन्नाच जावंक ना. पूण संवसारभर ती नामनेक पावल्या आनी संवसारीक खबरांनी वर्सुकी ती येता. किद्याक? कारण ही जेजू क्रिस्ताची (वा येशु सत्संग) जल्मभूंय. 2000 वर्सां आदीं ताचो जल्म जाल्लें हें शार. इजायासान आमकां आनीक एक सुचोवणी दिली कारण ताणें सांगलें की ही व्यक्ती गॅलीलाचेर परिणाम करतली . आनी येशु सतसांग (जेजू क्रिस्त) बेथलेहेमांत जल्मल्लो तरी (मीकान अदमास केल्ल्या प्रमाणें), तो व्हड जालो आनी इजायासान अदमास केल्ल्या प्रमाणें गॅलीलांत शिक्षक म्हणून सेवा केली. बेथलेहेम ताची जल्मभूंय आनी गॅलील ही ताची सेवेची सुवात हीं येशु सत्सांग (जेजू क्रिस्त) हाच्या जिवितांतलीं दोन नामनेचीं आंगां. तर हांगासर आमी वेगवेगळ्या Rsis कडल्यान अदमास जेजू क्रिस्ताच्या व्यक्तींत (येशु सत्संग) पुराय जातात तें पळयतात. ह्या पुर्विल्ल्या रसींनी पयलीं पळयल्लो हो पुरूसा/ सोडवणदार/शासक येशु आसूं येता? ह्या प्रस्नाक जाप दिवप ही कळ जावंक शकता जी आमकां ‘मरणाच्या सावळेंत’ (आनी कर्मांत) रावपी लोकांक ‘अमरताय’ कशी दिवंक शकता हें उक्तें करपी कळ आसूं येता हें मतींत घेतल्यार आमच्या वेळाक विचार करपाक फावो अशें निश्चीत. देखून आमी पुरुषसुक्तांतल्यान फुडें वचत वचत आमची चवकशी चालू दवरतात आनी ताची तुळा हिब्रू वेद पुष्टकांतल्या ऋसाकडेन करतात.