पवित्र प्रतिमा वा सुवातींपरस निमाणें वास्तव (ब्रह्म) समजून घेवपाखातीर आवाज हें एकदम वेगळें माध्यम. आवाज म्हळ्यार मुळाव्यान तरंगांतल्यान प्रसारीत जावपी म्हायती. आवाजान व्हरपी म्हायती सोबीत संगीत, सुचोवण्यांचो संच वा कोणाकूय धाडपाक जाय असो खंयचोय संदेश आसूं येता.
कोण आवाजान संदेश उचारता तेन्ना कितें तरी दैवी आसता, वा दैवीचो एक भाग प्रतिबिंबीत करता. हें पवित्र ध्वनी आनी प्रतीक ओम (औम) हातूंत धरलां , ताका प्रणव अशें म्हण्टात. ॐ (वा औं) हें पवित्र जप आनी त्रिभागाचें प्रतीक अशे दोनूय प्रकार आसात. वेगवेगळ्या परंपरेंतल्या विंगड विंगड शाळांमदीं ओमचो अर्थ आनी अर्थ वेगवेगळे आसतात. भारतभरांतल्या पुर्विल्ल्या हातबरपां, देवळां, मठ आनी आध्यात्मिक निवृत्तीघरांनी त्रिभागीय प्रणव प्रतीक प्रचलित आसा. परम वास्तव ( ब्रह्म ) चड समजून घेवप हो प्रणव मंत्र . ॐ अक्षरा वा एकक्षर – एक अविनाशी वास्तव – समतुल्य.
ते नदरेन वेदपुष्टकांत (बायबल) त्रिभागीय एजंटाच्या उलोवपावरवीं घडिल्ली सृश्टीची नोंद केल्या हें म्हत्वाचें. देव ‘उलयलो’ (संस्कृत व्याहृति ( vyahriti ) आनी सगळ्या लोकांतल्यान ल्हारां म्हणून प्रसारीत जावपी म्हायतीचें प्रसारण जावन आयच्या व्याहृतीच्या जटिल विश्वांत द्रव्यमान आनी उर्जेचो क्रम जालो . हें घडलें कारण ‘देवाची आत्मो’ द्रव्याचेर रावतालो वा स्पंदन करतालो. स्पंदन हो उर्जेचो एक प्रकार आनी आवाजाचें सारूय घडयता. हिब्रू वेदस 3-गुणां: देव, देवाचें उतर आनी देवाच्या आत्म्यान ताच्या उलोवपाचो (व्याहृती) प्रचार कसो केलो, ताचो परिणाम म्हळ्यार आतां आमी पळयतात तें विश्व हांगा नोंद आसा.
हिब्रू वेद: त्रिगुणी सृश्टी करता
सुर्वेक देवान सर्ग आनी धर्तरी रचली. २ धर्तरेक कसलोच आकार नाशिल्लो. आनी तें रितें आशिल्लें. ल्हारांचो पृश्ठभागाचेर काळोख आशिल्लो. त्या वेळार देवाचो आत्मो उदकाचेर रावतालो.
३ देवान म्हणलें, “उजवाड जावं.” आनी उजवाड आशिल्लो. ४ देवान उजवाड बरो आसा म्हण पळेलें. ताणें उजवाड आनी काळोख वेगळो केलो. ५ देवान उजवाडाक “दिस” म्हणलें. ताणें काळखांत “रात” म्हणलें. सांज जाली, सकाळ जाली. पयलो दीस आशिल्लो.
६ देवान म्हळें, “उदकां मदीं व्हडली सुवात आसूं, ती उदक आनी उदक वेगळी आसूं.” ७ आनी सारकें अशें जालें. देवान उदका मदली व्हडली सुवात तयार केली. ताणें जाग्याखाला आशिल्लें उदक ताचेवयल्या उदकापसून वेगळें केलें. ८ देवान त्या व्हडल्या जाग्याक “मळब” म्हणलें. सांज जाली, सकाळ जाली. दुसरो दीस आशिल्लो.
९ देवान म्हळें, “मळब सकयल आशिल्लें उदक एकाच जाग्यार एकठांय जावं, सुकी जमीन दिसूंक जाय.” आनी सारकें अशें जालें. १० देवान सुकी जमनीक “जमनी” म्हणलें. एकठांय जाल्ल्या सगळ्या उदकाक ताणें “दर्या” म्हणलें. आनी देवान तें बरें दिसलें.
११ तेदनां देवान म्हणलें, “जमनींत वनस्पत निर्माण जावंक दिवची, तांकां स्वताचीं बियो तयार जावंक दिवचीं, आनी जमनीचेर झाडां आसूं, तातूंत बीं फळां वाडूंक जाय, दरेक प्रकारच्या झाडाक वा झाडाक आपलीं तरेचीं बियो आसूंक जाय.” आनी सारकें अशें जालें. १२ म्हणून जमनींतल्यान वनस्पत निर्माण जाली. दर एका प्रकारच्या वनस्पतीक आपले तरेचीं बीं आशिल्लीं. आनी भुंयेंतल्यान झाडां तयार जालीं आनी तातूंत बियो घालून फळां जालीं. दर एका प्रकारच्या झाडाक आपले तरेचीं बीं आशिल्लीं. देवान तें बरें दिसलें. १३ सांज जाली आनी सकाळ जाली. तिसरो दीस आशिल्लो.
१४ देवान म्हळें, “मळबाच्या व्हडल्या जाग्यार उजवाड आसूं. दीस आनी रात वेगळो करूं, उजवाडांनी पवित्र उत्सव आनी दीस आनी वर्सांचो वेळ थारावचो. १५ ते मळबाच्या व्हडल्या जाग्यार उजवाड जावन धर्तरेचेर उजवाड दिवंक जाय.” आनी सारकें अशें जालें. १६ देवान दोन व्हडले दिवे तयार केले. ताणें व्हडल्या उजवाडाक दिसाचेर राज्य करपाक आनी ल्हान उजवाडाक रातचेर राज्य करपाक केलो. ताणें नखेत्रांय तयार केलीं. १७ देवान धर्तरेक उजवाड दिवंक मळबाच्या व्हडल्या जाग्यार उजवाड घाले. १८ ताणें तांकां थंय दीस आनी रात राज्य करुंक दवरले. उजवाड आनी काळोख वेगळे करपाखातीर ताणें तीं थंय दवरलीं. देवान तें बरें दिसलें. १९ सांज जाली आनी सकाळ जाली. चवथो दीस आशिल्लो.
२० देवान म्हळें, “दर्या जिवांनी भरूंक जाय, सुकणीं मळबाच्या व्हडल्या जाग्यार धर्तरेचेर उडून वचूंक जाय.” २१ देवान दर्यांतले व्हडले प्राणी रचले. दर्यांत भरून वचपी आनी तातूंत भोंवपी दरेक तरेचो जीव ताणें रचलो. उडपी दरेक तरेचें सुकणें ताणें रचलें. आनी देवान तें बरें दिसलें. २२ देवान तांकां आशीर्वाद दिलो. ताणें म्हणलें, “तुमचे जायते आसचे म्हूण ल्हान भुरगीं दवरात, दर्यांतलें उदक भरात, धर्तरेचेर चडांत चड सुकणीं आसूं.” २३ सांज जाली आनी सकाळ जाली. पांचवो दीस आशिल्लो.
२४ देवान म्हळें, “जमनींतल्यान सगळे तरेचे जिवे प्राणी मेळूंक जाय, जनावर, जमनींत भोंवपी प्राणी आनी रानवटी जनावरां आसूं.” आनी सारकें अशें जालें. २५ देवान सगळे तरेचे रानवटी जनावर तयार केले. ताणें दरेक तरेचें पशुधन तयार केलें. जमनीवयल्यान हालपी दरेक तरेचो प्राणी ताणें तयार केलो. आनी देवान तें बरें दिसलें.उत्पत्ती 1:1-25
उपरांत हिब्रू वेदांनी सांगलां की देवान मनशाकुळाक ‘देवाचे प्रतिमेचेर’ रचलो, जाका लागून आमी रचणाराचें प्रतिबिंबीत करूंक शकतले. पूण आमचें चिंतन मर्यादीत आसा, कारण फकत सैमाक उलोवन आमी सैमाक आज्ञा करूंक शकनात. पूण जेजून हें केलें. सुवार्तेंत ह्यो घडणुको कशो नोंद केल्यात तें आमी पळयतात
जेजू सैमा कडेन उलयता
जेजूक ‘शब्द’ वरवीं शिकवपाचो आनी बरे करपाचो अधिकार आशिल्लो. ताणें कशी सत्ता दाखयली की ताचे शिश्य ‘भंय आनी आश्चर्य’ हांणी भरले अशें सुवार्तेंत नोंद केलां.
२२ एक दीस जेजून आपल्या शिसांक म्हळें: “आमी तळ्याचे दुसरे वटेन वचूंया.” देखून ते बोटींत बसून भायर सरले. २३ ते तारवांतल्यान वतना ताका न्हीद पडली. तळ्याचेर एक वादळ देंवलो, देखून बोटी दलदलींत पडली आनी तांकां व्हड धोको निर्माण जालो.
२४ शिसांनी वचून ताका जागो केलो आनी म्हळें: “गुरू, गुरू, आमी बुडून वचतले!”
ताणें उठून वारें आनी खर उदकाक धिटाय दिली; वादळ उणें जालें आनी सगळें शांत जालें. २५ “तुजो भावार्थ खंय आसा?” ताणें आपल्या शिश्यांक विचारलें.
भियेवन आनी अजापीत जावन तांणी एकामेकांक विचारलें, “हो कोण, तो वाऱ्याक आनी उदकाक लेगीत आज्ञा करता आनी ते ताचें आज्ञा पाळटात.”लुकास8:22-25
जेजूच्या उतरान वाऱ्याक आनी ल्हारांक लेगीत आज्ञा केली! शिश्यांक भंय भरून गेल्ल्यांत कांयच नवल ना. दुसरे खेपे ताणें हजारांनी लोकां कडेन अशीच सत्ता दाखयली. हे खेपे ताणें वारें आनी ल्हारां आज्ञा केली ना – पूण जेवणाची आज्ञा दिली.
हाचे उपरांत कांय काळा उपरांत जेजू गलील दर्याच्या पयसुल्ल्या देगेर (म्हळ्यार तिबेरिया दर्या) पार जालो, २ आनी ताणें दुयेंतींक बरे करून केल्लीं चिन्नां पळोवन लोकांची व्हडली गर्दी ताच्या फाटल्यान गेली. ३ तेदनां जेजू एका दोंगराच्या देगेर वचून आपल्या शिश्यां वांगडा बसलो. ४ ज्यू लोकांचो पास्काचो उत्सव लागीं आशिल्लो.
५ जेजून वयर पळे वन व्हड गर्दी आपल्या वटेन येताना पळे वन ताणें फिलीपाक म्हणलें: “ह्या लोकांक खावपाक आमी खंय भाकरी विकत्यो घेवच्यो?” ६ ताणें हें फकत ताची परिक्षा घेवपा खातीर मागलें, कारण तो कितें करपाचो आसा तें ताच्या मनांत पयलींच आशिल्लें.
७ फिलीपान ताका जाप दिली: “ दरेकल्याक एक चाबपाक जाय तितली भाकरी घेवंक अर्द वर्सा परस चड पगार [ a ] जाय पडटलो!”
८ ताचो आनीक एक शिश्य आंद्रेय, सायमन पेद्रूचो भाव, ताणें उलयलो: ९ “हांगासर एक भुरगो पांच ल्हान जव भाकरी आनी दोन ल्हान नुस्तें घेवन आसा, पूण ते इतल्या लोकां मदीं कितले पयस वचतले?”
१० जेजून म्हणलें, “लोकांक बसय.” त्या जाग्यार तण भरपूर आशिल्लें आनी ते बसले (सुमार पांच हजार मनीस थंय आशिल्ले). ११ जेजून भाकरी घेवन उपकार मानले आनी बसल्ल्या लोकांक जाय तितले वांटले. ताणें नुस्त्यां कडेनय तशें केलें.
१२ तांकां सगळ्यांक जेवंक पुरो जातकच ताणें आपल्या शिसांक म्हळें: “उरिल्ले कुडके एकठांय करात, कांयच वाया वचूंक नाकात.” १३ तेदनां तांणी तीं एकठांय करून जेवल्ल्या लोकांनी उरिल्ल्या पांच जव भाकरींच्या कुडक्यांनी बारा टोपली भरली.
१४ जेजून केल्ली चिन्नां पळे वन लोकांनी म्हणपाक सुरवात केली: “खरेंच होच संदेष्टो जो संवसारांत येवपाचो आसा.” १५ जेजू तांकां येवन ताका जबरदस्तीन राजा करुंक सोदतात हें जाणून, तो एकटोच दोंगरार परत गेलो.जुांव 6:1-15
जेन्ना लोकांक दिसलें की जेजू फकत उपकार मानून उलोवपाक अन्न वाडोवंक शकता तेन्ना तांकां कळ्ळें की तो वेगळो. तो वागीशा (वागीशा, संस्कृतांत भाशणाचो स्वामी ) आशिल्लो. पूण ताचो अर्थ कितें आशिल्लो? जेजून फुडें आपल्या उतरांची शक्त वा प्राण स्पश्ट करून स्पश्ट केलें
पवित्र आत्मो जिवीत दिता. कुडीचो अर्थ कांयच ना. हांवें तुमकां सांगिल्लीं उतरां आत्म्यान भरिल्लीं आसात . ते जिवीत दितात.जुांव 6:63
आनी
जिव्या बापायन म्हाका धाडलो आनी हांव ताका लागून जियेतां. तेच तरेन म्हजेर पोसपी लोक म्हजे खातीर जियेतले.जुांव 6:57
जेजू दावो करतालो की ताणें ब्रह्मांड अस्तित्वांत हाडपी त्रिगुणी रचणाराक (बापूय, उतर, आत्मो) मासांत मूर्त रूप दिला. तो मनीस रुपांत जिवो ओम आशिल्लो. जिव्या मासांत तो पवित्र त्रिभाग प्रतीक आशिल्लो. ताणें वारो, ल्हार आनी द्रव्य हांचेर आपली शक्त उलोवन प्राण ( प्राण ) वा प्राणशक्ती जिवी प्रणव अशें दाखयलें.
तें कशें आसूं येता? ताचो अर्थ कितें?
समजून घेवपाक काळजां
जेजूच्या शिश्यांक हें समजूंक कठीण जालें. सुवार्तेंत 5000 लोकांक पोसल्या उपरांतच:
४५ जेजून रोखडेंच आपल्या शिसांक बोटींत बसून आपल्या मुखार बेतसैदाक वचपाक लायले आनी ताणें लोकांक भायर काडले. ४६ तांकां सोडून गेले उपरांत तो एका दोंगराच्या देगेर मागणें करुंक गेलो.
४७ उपरांत त्या राती बोट तळ्याच्या मदीं आशिल्ली आनी तो जमनीचेर एकटोच आशिल्लो. ४८ ताका पळेलें, शिसांक तारवां कडेन ताणून घेतिल्लें, कारण तांकां वारें येतालें. फांतोडेर थोड्याच वेळान तो तळ्याचेर चलत तांचे कडेन भायर सरलो. तो तांचे कडेन वचपाचो आशिल्लो, 49 पूण ताका तळ्याचेर चलता तें पळोवन तांकां तो भूत दिसलो. ते रडले, 50 कारण ते सगळे ताका पळोवन भियेले.
रोखडेंच तो तांचे कडेन उलयलो आनी म्हणपाक लागलो, “धैर्य घेयात!हांवच, भियेवंक नाका.” ५१ मागीर तो तांचे वांगडा बोटींत चडलो आनी वारें उणें जालें. ते पुरायपणान अजापीत जाले, ५२ कारण तांकां भाकरीं विशीं समजूंक नाशिल्लें; तांचीं काळजां कठीण जाल्लीं.
५३ ते हुंपून गेनेसारेत देंवून थंय नांगर घाले. ५४ बोटींतल्यान देंवता म्हणसर लोकांनी जेजूक वळखलो. ५५ ते त्या सगळ्या प्रदेशांत धांवून गेले आनी दुयेंतांक तो आसा अशें आयकून थंय व्हरून माटयेर व्हरताले. ५६ आनी तो खंय गेलो-गांवांनी, शारांनी वा गांवगिऱ्या वाठारांनी-दुयेंतांक बाजारांत दवरताले. ताच्या वस्त्राच्या कांठाक लेगीत हात लावंक दिवचें अशें तांणी ताका विनवणी केली आनी ताका हात लायिल्ले सगळे बरे जाले.मार्क 6:45-56
तातूंत शिश्यांक ‘समजलें ना’ अशें म्हळां. समजूंक नाशिल्ल्याचें कारण ते बुदवंत नाशिल्ले; कितें घडलें तें पळोवंक नाशिल्ल्यान न्हय; ते वायट शिश्य आशिल्ल्यान न्हय; तशेंच देवाचेर विस्वास दवरूंक नाशिल्ल्यानय न्हय. तातूंत तांचे ‘काळजां कठीण जाल्लें’ अशें म्हळां . आमचीं स्वताचीं कठीण काळजां आमकां आध्यात्मिक सत्य समजूंकय आडायता.
ताच्या काळांतले लोक जेजू विशीं इतले फूट पडले हाचें हें मुळावें कारण. वैदिक परंपरेंत आमी म्हणटले की तो आपूण प्रवण वा ॐ, जग अस्तित्वांत उलोवपी, आनी मागीर मनीस – क्षार जालो असो दावो करतालो. बौध्दिक नदरेन समजून घेवपा परस चड म्हळ्यार आमच्या काळजांतल्यान हट्टीपण काडून उडोवपाची गरज.
हाकाच लागून जुांवाचें तयारीचें काम म्हत्वाचें आशिल्लें. ताणें लोकांक आपलें पातक लिपोवचे बदला कबूल करून पश्चात्ताप करपाक आपयलो. जेजूच्या शिश्यांचीं काळजां कठीण आसलीं जाल्यार पश्चात्ताप करपाची आनी पातक कबूल करपाची गरज आशिल्ली जाल्यार, तुका आनी म्हाका कितलें चड!
कितें करचें?
काळजाक मोव करपाक & समजणी मेळोवपाचो मंत्र
हिब्रू वेदांत मंत्र म्हणून दिल्लें हें कबुली मागप म्हाका उपकाराक पडलां. घडये हें तशेंच ओम हें ध्यान वा जप करप तुमच्या काळजांतय काम करतलें.
देवा, तुज्या अखंड मोगा प्रमाणें म्हजेर दया कर ;तुज्या व्हड करुणे प्रमाणें म्हजें उल्लंघन पुसून काड.
२ म्हजें सगळें अधर्म धुवन म्हाका म्हज्या पातकांतल्यान शुध्द कर.३ कित्याक हांव म्हजीं उल्लंघनां जाणात आनी म्हजें पातक सदांच म्हजे मुखार आसता.
४ तुज्या आड, फकत तुज्या आड, हांवें पातक केलां आनी तुज्या मुखार वायट केलां;देखून तुमी तुमच्या निर्णयांत बरोबर आसात आनी तुमी न्याय दितना न्याय्य आसात.हे देवा, म्हजे भितर शुध्द काळीज निर्माण कर आनी म्हज्या भितर एक स्थिर आत्मो नवी कर.
११ म्हाका तुज्या मुखार उडोवंक नाका वा तुजो पवित्र आत्मो म्हजे कडल्यान घेवंक नाका.
१२ तुज्या मोक्षाची खोस म्हाका परत कर आनी म्हाका तिगोवन दवरुंक एक इत्सूक आत्मो दिव.स्तोत्रां 51: 1-4,10-12
जिवो उतर म्हूण जेजू देवाचो ‘ॐ’ म्हणल्यार कितें हाचो अर्थ समजूंक आमकां हो पश्चात्ताप जाय.
तो कित्याक आयलो? आमी फुडें टी पळयतात.