पयलीं बेसिक इन्फो स्टफ… म्हजें नांव रागनार. हें स्विडीश नांव पूण हांव कॅनडांत रावतां. हांव लग्न जालां आनी आमकां एक पूत आसा. टोरोंटो विद्यापिठ, न्यू ब्रन्सविक विद्यापिठ आनी अॅकॅडिया विद्यापिठांत शिकप घेतलें.

हांव उच्च मध्यमवर्गीय वेवसायीक कुटुंबांत वाडलां. मुळांत स्वीडनांतल्यान आमी ल्हान आसतना कॅनडाक स्थलांतरीत जालीं, आनी जायत्या देशांनी – आल्जेरिया, जर्मनी आनी कॅमेरून – रावन व्हड जाले आनी निमाणें कॅनडाक परतून विद्यापिठांत शिकपाक लागलें. म्हजी आवय भारतांत जल्मल्ली आनी थंयच व्हड जाल्ली. ती हिंदी सामकीच मेकळेपणान उलयता. व्हड जातना केन्ना केन्ना ती म्हाका वेगवेगळ्या हिंदू देव-देवतां विशीं सांगताली आनी पुस्तकांत एकठांय केल्लीं तांचीं चित्रां दाखयताली. देखून अस्तंतेंत, आनी मागीर मुसलीम देशांतय वाडटना  म्हाका म्हज्या कुटुंबा वरवीं हिंदू धर्माचो दिश्टावो जालो. ह्या सगळ्यांतल्यान, हेरां प्रमाण म्हाकाय एक पुराय जिवीत अणभवपाक जाय आशिल्लें (आनी अजूनय जाय) – जें समाधान, शांतीची भावना आनी अर्थ आनी उद्देशाची भावना आसता – हेर लोकां कडेन जोडून दवरता.

ह्या विंगड विंगड समाजांनी – वेगवेगळ्या धर्मांच्या तशेंच कांय धर्म निरपेक्ष समाजांनी रावन आनी एक सातत्यान वाचक आशिल्ल्यान निमाणें कितें ‘खरें’ आनी पुराय जिवीत मेळोवपाक कितें जाय हाचे विशीं म्हाका वेगवेगळी मतां आयकूंक मेळ्ळीं. हांवें पळयलें तें म्हळ्यार म्हाका (आनी अस्तंतेंतल्या चडशा लोकांक) हीं ध्येयां साध्य करपाची अपूर्व गिरेस्तकाय, तंत्रगिन्यान आनी संद आसली तरी ‘पूर्ण जिवीत’हें इतलें दुर्लक्षीत दिसतालें. आदल्या पिळग्यां परस नातें चड डिस्पोजेबल आनी तात्पुरतें अशें म्हाका दिसलें. आमी कशे जगतात हाचें वर्णन करपाक ‘हुंदरांची सर्त’ (रॅट रेस) सारकिल्ल्यो संज्ञा वापरताले. फकत ‘मात्शें चड’ मेळूंक मेळ्ळें जाल्यार मागीर आमी पावतले अशें आयकलां. पूण आनीक कितलें? आनी चड कितें? पयशे? शास्त्रीय गिन्यान? तंत्रज्ञान? आनंद? 

तरणाटो म्हणून म्हाका एक आक्रोश दिसलो, ताचें वर्णन घडये अस्पश्ट अस्वस्थताय म्हणप सगळ्यांत बरें. म्हजो बापूय आफ्रिकेंत प्रवासी सल्लागार आशिल्ल्यान हांव वांगडा आशिल्लो  गिरेस्त, विशेषाधिकार प्राप्त आनी शिकिल्ल्या अस्तंती तरणाट्यां. वांगडा रावतालो. पूण थंयचें जिवीत सामकें सादें आशिल्लें आनी आमकां मनोरंजन करपाक सामकें उणें आशिल्लें. ताका लागून म्हजे इश्ट आनी हांव केन्ना आमच्या मूळ देशांत परतून टीव्ही, बरें जेवण, संदी, आनी अस्तंती जिणेची सोय हांचो आस्वाद घेवंक शकतले – आनी मागीर आमी ‘समाधानी’ जातले अशें सपन पळयलें. पूण जेन्ना हांव कॅनडा वा युरोपाक भेट दितालो तेन्ना पयल्या खिणा उपरांत अस्वस्थताय परतून येताली. पूण ताचे परस वायट म्हणल्यार थंय सगळो वेळ रावपी लोकां मदींय म्हाका तें दिसलें. तांचे कडेन जें कितें आशिल्लें (आनी खंयच्याय प्रमाणांत तांकां खूब आशिल्लें) ताचे परस चड गरज सदांच आसताली. म्हाका दिसलें, म्हाका मोगाची इश्टीण आसतना ‘तें’ मेळटलें. आनी कांय काळ हें म्हजे भितर कितें तरी भरून वता अशें दिसतालें, पूण कांय म्हयन्यां उपरांत अस्वस्थताय परतून येताली. हायस्कुलांतल्यान भायर सरतकच जेन्ना  हांव  ‘पाव’ अशें म्हाका दिसतालें… तेन्ना ड्रायव्हर लायसन्स मेळटलें आनी  मोबिलिटी मेळटली – मागीर म्हजो सोद सोंपतलो. आतां व्हड जालां तशें लोक निवृत्ती म्हणल्यार समाधानाची तिकेट अशें उलयतात तें आयकता. अशें आसा काय?  कोनशाक आशिल्ली फुडली गजाल आमकां कितें तरी दितली अशें समजून, आनी मागीर … आमचें जिवीत सोंपता अशें समजून आमी आमचें पुराय जिवीत एका फाटल्यान एक गजाल फाटल्यान घालतात काय? इतलें निरर्थक दिसता!

सोलोमनाचें गिन्यान

ह्या वर्सांनी म्हज्या भितर आनी भोंवतणच्या ह्या अस्वस्थतायेक लागून सोलोमनाच्या बरपावळीन म्हजेर खोलायेन परिणाम केलो. सोलोमन हो पुर्विल्ल्या इझ्राएलचो राजा आपल्या बुदवंतकाये खातीर नामनेक पाविल्लो, ताणें बायबलाच्या पोरन्या करारांत (वेद पुस्तकां) इ.स.पु.९५० च्या सुमाराक जायतीं पुस्तकां बरयलीं. एक्लेसियास्टेस  ह्या पुस्तकांत ताणें म्हाका भोगताली तीच अपरिहार्य अस्वस्थतायेचें वर्णन केलां. ताणें बरयलां:

“हांवें काळजांत विचारलें, ‘आतां यो , बरें कितें तें सोदून काडपाक हांव तुजी खोशयेन परिक्षा घेतलों.’ …हांवें वायन पिवन स्वताक उर्बा दिवपाचो यत्न केलो, आनी मूर्खपणाक वेंगेंत घेवपाचो यत्न केलो-म्हजें मन अजूनय म्हजे बुद्धीचें मार्गदर्शन करता. मनशांक आपल्या जिविताच्या कांय दिसांनी सर्गा सकयल कितें करपाक फायद्याचें तें पळोवपाची म्हाका इत्सा आशिल्ली.

हांवें बरे बरे प्रकल्प हातांत घेतले: हांवें म्हजे खातीर घरां बांदलीं आनी द्राक्ष मळां लायलीं. बाग आनी उद्यानां करून तातूंत सगळ्या तरांचीं फळझाडां लायलीं. फुलपी झाडांच्या उदकाच्या वाठारांक हांवें जलाशय केले. हांवें दादले आनी बायल गुलाम विकतें घेतले आनी म्हज्या घरांत जल्मल्ले हेर गुलाम लेगीत आशिल्ले.  तशेंच म्हजे पयलीं आशिल्ल्या म्हजे कडेन हेरां परस चड कळपां आनी कळप आशिल्ले  हांवें म्हजे खातीर रुपें आनी भांगर आनी राजांचो आनी प्रांतांचो खजिनो एकठांय केलो. हांवें दादले आनी बायलो गायक मेळयले, आनी तशेंच एक हरम -मनशाच्या काळजाची खोस. हांव म्हज्या पयली आशिल्ल्या संगळ्या परस व्हड जालो … ह्या सगळ्यांत म्हजें गिन्यान म्हजे कडेन रावलें….हांवें स्वताक म्हज्या दोळ्यांक जाय आशिल्लें कांयच नाकारलें ना; हांवें म्हज्या काळजाच्या कसल्याच सूखाक ना म्हणलें ना. म्हज्या सगळ्या वावरांत म्हजें काळीज खोशी जालें आनी म्हज्या सगळ्या श्रमाचें म्हाका ईनाम मेळ्ळें.” ( एक्लेसियास्टेस 2:1-10) 

गिरेस्तकाय, नामना, गिन्यान, प्रकल्प, बायलो, सुख, राज्य, करिअर, वायन…ताच्या काळार वा आमच्या काळांतल्या हेरां परस चड सोलोमना कडेन तें सगळें आशिल्लें. एक आयनस्टायनाची हुशारपणां, बिल गेट्साची गिरेस्तकाय,  बॉलिवूड स्टाराची समाजीक/ लिंगीक जिवीत तशेंच ब्रिटीश रॉयल कुटुंबांतल्या प्रिन्स विल्यमाच्या राजवंशावळी सारकी राजकी वंशावळ – हें सगळें एके कडेन आयिल्लें. त्या संयोजनाक कोण मात करूंक शकतालो? तुमकां दिसतलें तो, सगळ्या लोकां मदीं समाधानी जाल्लो आसतलो. पूण ताणें निश्कर्श काडलो:

“’अर्थहीन! अर्थहीन!” म्हणटा शिक्षक. ‘एकदम अर्थहीन! सगळें अर्थहीन.’ … हांवें स्वताक … अभ्यासाक आनी सर्गा सकयल केल्लें सगळें बुद्धीन सोदून काडपाक ओंपलो. देवान मनशांचेर कितलो जड भार घाला! सुर्याखाला करतात तीं सगळीं कामां हांवें पळयल्यात; तीं सगळीं अर्थहीन, वाऱ्याचे फाटोफाट वचप.” ( एक्लेसियास्टेस 1:1-14)

“…जेन्ना हांवें म्हज्या हातांनी केल्ल्या सगळ्या गजालींचें सर्वेक्षण केलें आनी हांवें जें साध्य करपाक कश्ट घेतलां तें सगळें अर्थहीन, वाऱ्या फाटल्यान धांव ; सुर्या खाला कांयच मेळूंक ना… म्हणून सुर्या खाला म्हज्या सगळ्या कश्टाच्या श्रमाचेर म्हजें काळीज निराश जावंक लागलें…. हें लेगीत अर्थहीन आनी व्हडलें दुर्भाग्य. सुर्या खाला ज्या सगळ्या कश्टान आनी आतुरतायेन श्रम करता ताचे खातीर मनशाक कितें मेळटा?… हें लेगीत अर्थहीन.” (एक्लेसियास्टेस  2:11-23)

कमी आशावादी! ताच्या एका कवितेंत, सोंग ऑफ सॉन्ग्स हातूंत , ताका जाल्लो एक कामुक, तांबडो-गर्म मोगाचो संबंद तो नोंद करता – तीच गजाल जी आयुश्यभर समाधान दिवपाची चड शक्यताय दिसता. पूण निमाणें मोगाच्या संबंदान ताका एक्लेसियास्टे सांतल्यान कळटा तशें टिकावू समाधान दिवंक ना.  निमाणें समाधान दिवपाचें सूख, गिरेस्तकाय, काम, प्रगती, रोमान्टिक मोग हें उतर ताणें एक भ्रम अशें दाखयलें.

आतां हांवें म्हज्या भोंवतणीं पळयलें, म्हज्या इश्टां मदीं वा समाजांत, सोलोमनाचे पुराय जिणे खातीर केल्ले सोद सगळेकडेन अर्पण करतात आनी यत्न करतात अशें दिसतालें. पूण त्या मार्गांनी ताका तें मेळूंक ना अशें ताणें म्हाका पयलींच सांगिल्लें. देखून थंय मेळचो ना आनी उण्या प्रवासाच्या रस्त्यार पळोवपाची गरज आसतली अशें म्हाका दिसलें. 

ह्या सगळ्या प्रस्नां वांगडाच जिणेचो आनीक एक घटक म्हाका त्रास दितालो. ताणें सोलोमनाकय त्रास दिलो.

“मनशाचें नशीब जनावरांचें नशीब आसता; दोगांयचेंय नशीब एकूच आसता: जसो एक मरता तसोच दुसरो मरता. सगळ्यांक एकूच स्वास आसता; मनशाक आनी  जनावरांंक वेगळो कसलोच फायदो ना. सगळें अर्थहीन. सगळे एकाच सुवातेर वतात; सगळे धुल्लांतल्यान तयार जातात आनी धुल्लांन सगळे परततात. 21 मनशाचो आत्मो वयर वयर सरता आनी जनावराचो आत्मो धर्तरेचेर देंवता जाल्यार कोण जाणां? (एक्लेसियास्टेस  3:19-21)

“सगल्यांक एक समान नशीब आसता-नीती आनी वायट, बरो आनी वायट, निवळ आनी अशुध्द, बळी दिवपी आनी बळी न दिवपी. जशें बऱ्या मनशाक जाता, तशेंच पापी मनशाक जाता, तशें सोपूत घेवप्यांक जाता, तशें सोपूत घेवंक भियेतात तांका. सुर्यापोंदा घडटा त्या सगळ्या गजालींचें हें वायट आसताच: तेंच नशीब सगळ्यांक घेवन वता. … ते मेल्ल्या मनशांत सामील जातात. जिव्यां मदें कोणाकूय आशा आसता-जितो सुणो मेल्ल्या शिवां भशेन आसता, कारण जिवे आशिल्ल्यांक कळटा की ते मरतले, पूण मेल्ल्यांक तांकां आनीक कांयच इनाम ना, आनी तांची याद लेगीत विसरतात;(एक्लेसियास्टेस 9:2-5)

सोलोमनाच्या पुर्विल्ल्या बरपावळींनी म्हजेर बडी मारली   आनी म्हाका जाप सोदपाक लायली. जिवीत, मरण, अमरत्व आनी अर्थ हांचे विशीं प्रस्न म्हाका आफडून गेले. हायस्कुलाच्या निमाण्या वर्सा आमकां शंबर साहित्याचे कुडके (कविता, गितां, लघुकथा आदी) एकठांय करून एक संकलन करपाचें काम दिल्लें. म्हज्या चडशा संकलनांत ह्या प्रस्नांचेर भर दिल्लो आनी तातूंतल्यान म्हाका हेर जायत्या जाणांक ‘मेळपाक’ आनी आयकूंक मेळ्ळें, जेय ह्याच प्रस्नां कडेन कुस्ती खेळटाले. आनी हांव तांका मेळ्ळो – सगळ्या तरांच्या युगांतल्यान, शिक्षणीक फाटभूंय आशिल्ले, जिवनशैली तल्यान तत्वगिन्यानां तल्यान, धर्मां तल्यान आनी प्रकारां तल्यान. रोलिंग स्टोन्स हाचें सॅटिफॅक्शन, पिंक फ्लॉयड हाचें टाइम आनी शेली हांचे ओजीमेंडियस, सॅम्युएल कोलरिज, डब्ल्यू.एच. ऑडन, शेक्सपियर, फ्रॉस्ट आनी हेर.

गुरू साई बाबाचें  गिन्यान

हांव अभियांत्रिकी विद्यार्थी आसतना म्हजो एक प्राध्यापक बेंगळुरूंतल्या गुरू श्री साई बाबाचो भक्त आशिल्लो आनी ताणें ताचीं जायतीं पुस्तकां म्हाका रिणान दिलीं, तीं हांवें व्हड उमेदीन वाचलीं. ताचे उपदेश वाचतना म्हाका दिसलें की म्हज्यांतलो म्हजो नैतीक विवेक फकत ताच्या नैतीक शिकवणे कडेन जुळोवंक शकता. ताच्या पुस्तकांतले कांय उतारे हांगा दिल्यात, जे हांवें स्वता खातीर सकयल कॉपी केल्यात.

“आनी धर्म म्हणल्यार कितें? तुमी जें उपदेश करतात ताचो आचरण करप, तुमी म्हणटात तशें करप, उपदेश आनी आचरण एके वळीन दवरप. सद्गुणीपणान कमावप, तळमळ करप;देवाच्या भंयान जगप, देवा कडेन पावपा खातीर जगप: तो धर्म” सत्य साई उलयता 4, पृ. 339

“तुजें कर्तव्य नेमकें कितें?…

• पयलीं तुमच्या आवय-बापायची मोगान आनी आदरान आनी उपकारान जतनाय घेयात.
• दुसरें, सत्य उलोवप आनी सद्गुणी वागप.
• तिसरें, जेन्ना जेन्ना थोडे खीण उरतात तेन्ना मनांत रूप घेवन प्रभुच्या नांवाचो जप करचो.
• चवथी गजाल म्हळ्यार केन्नाच दुसऱ्यां विशीं वायट उलोवपाक वा दुसऱ्यांतले दोश सोदून काडपाचो यत्न करचो न्हय.
• आनी निमाणें, दुसऱ्यांक खंयच्याय रुपान वेदना दिवंक नाकात” सत्य साई स्पीकस ४, पान 348-349

“जो कोण आपलो अहंकार वश करता, स्वार्थी इत्सा जिखता, आपल्यो पशूभावना आनी आवेग नश्ट करता आनी कुडीक स्वता मानपाची सैमीक प्रवृत्ती सोडून दिता, तो धर्माच्या मार्गाचेर आसा हें निश्चीत” धर्म वाहिणी, पान.4

साई बाबाच्या बरपावळीचो अभ्यास करतना हांवें दोन तरांनी केलो. पयलीं हांवें तांचो अभ्यास केलो, हो हिंदू पवित्र मनीस शिकयता तें खरेंच बरें आसा काय कितें. ताणें सांगिल्लें ‘बरें आनी खरें’, खरेंच खरें म्हणल्यार बरें आनी खरें अशें हांवें ताचे कडेन मान्य केलें काय?  ह्या उपदेशांनी ताणें शिकयल्लें बरें, खरेंच बरें हें म्हाका कळ्ळें. ह्यो शिकवणी हांवें जगपाक जाय आशिल्ल्यो. तुमकांय ह्या शिकवणांचो अभ्यास करपाक आपयता, तुमी ह्या सारकिल्या उपदेशांक पाळो दिवन जगपाक जाय काय ना तें पळोवपाक.

पूण थंयच म्हाका एक व्हडली आडखळ मेळ्ळी. आनी आडखळ उपदेशांत न्हय, तर म्हजे कडेन आशिल्ली. कारण हांवें तीं लागू करपाचो यत्न करतना, कितलेंय कश्ट करून ह्या शिकवणाींची तोखणाय केली आनी तांचे प्रमाण जगपाचो यत्न केलो, तरी म्हाका तीं सातत्यान करपाक मेळनात अशें दिसलें. ह्या बऱ्या आदर्शां पासून हांव सतत उणो पडटालो.

म्हाका दोन मार्ग आसात अशें दिसतालें. सोलोमनान मूर्त रूप दिल्लो मार्ग, इतलो सामान्यपणान संवसारभर पाळ्ळो, तो म्हळ्यार स्वता खातीर जगप, हांव खंयचोय अर्थ, सूख वा आदर्श तयार करपाक सोदतां. पूण सोलोमनाक हो शेवट बरो न्हय हें म्हाका कळ्ळें – तशेंच त्या वाटेर चलिल्ल्याक हांवें पळयला जायत्या जाणांकय. तात्पुरतें समाधान आनी भ्रम आशिल्लें.  साईबाबान मूर्त रूप दिल्लो मार्ग अशक्य आशिल्लो, घडये ताच्या सारकिल्या गुरू खातीर न्हय, पूण म्हज्या सारकिल्या ‘सामान्य’ मनशा खातीर अशक्य आशिल्लो.  सातत्यान हे आदर्श तिगोवन दवरपाचो सतत यत्न करप हें स्वातंत्र्य न्हय – तें गुलामगिरी.

क्रिस्ताची शिकवण – ताचो विचार करपाक तयार

म्हज्या वाचनांत आनी सोदांत हांवें बायबलांतल्या शिकवण्यांनी  (वेद पुस्तक) नोंद केल्लीं जेजूचीं (येशु सत्संग) प्रवचनां आनी शिकवण वाचिल्लीं. जेजू कडल्यान सकयल दिल्ल्या सारकीं विधानां म्हजे कडेन चिकटून उरलीं

“… तांकां जिवीत मेळचें आनी पुरायपणान मेळचें म्हूण हांव आयलां” (जुवांव 10:10)

“तुमी सगळे थकलेले आनी भार आशिल्ले म्हजे कडेन येयात आनी हांव तुमकां विसव दितलों. म्हजें जूंव तुमचेर घेवन म्हजे कडल्यान शिकात, कारण हांव काळजान सौम्य आनी नम्र आसां आनी तुमकां तुमच्या आतम्यांक विसव मेळटलो. कित्याक म्हजे जूंव सोंपें आनी म्हजो भार हळुवार आसा.” (मातेव 11:28-30)

घडये, फकत घडये, हांगा एक जाप आसा जी घडये हेर मार्गांच्या मृत्यूमार्गांक संबोधीत करताली अशें म्हाका दिसपाक लागलें. खरेंच, क्रिस्ताचे शिकवणेचो  (जें म्हजे खातीर आतांच उण्या चड अर्थहीन धर्मीक उतर आशिल्लें) म्हणल्यार अक्षरशः ‘बरी खबर’. खरेंच सुवार्तेची बरी खबर आशिल्ली? वा उण्या चड आयकून सांगिल्लें आशिल्लें? ताका जाप दिवपाक म्हाका कळ्ळें की म्हाका दोन रस्त्यांचेर प्रवास करपाची गरज आसा. पयलीं म्हाका सुवार्तेची माहितीपूर्ण समजूत तयार करपाक सुरवात करपाची गरज आशिल्ली. दुसरें, हांवें वेगवेगळ्या धर्मीक संस्कृतायांनी रावलां, बायबलांतल्या सुवार्ते कडेन जायत्यो हरकत आशिल्ले आनी विरोधांत विचार दवरपी लेखकांक मेळिल्ले आनी वाचले. हे माहिती आशिल्ले आनी बुदवंत लोक आशिल्ले. म्हाका भावार्थाक एक खर आदार तयार करपाची गरज आशिल्ली – सुवार्ते विशीं तशेंच हेर सिध्दांतां विशीं – आनी ह्या समजुतींची चांचणी करपाची गरज आशिल्ली. फकत मनविरयत समिक्षक जावंक नासतना, सुवार्ते विशीं विमर्शीक विचार करपाची गरज आशिल्ली.

ह्या प्रकारच्या प्रवासाक सुरवात करतना मनीस केन्नाच पुरायपणान पावना असो एक बरोच खरो अर्थ आसता, पूण सुवार्तेंतल्यान ह्या प्रस्नांक जाप मेळटात हें म्हाका कळ्ळें. ताचो सगळो मुद्दो प्रत्यक्षांत तांकां संबोधीत करप – पुराय जिवीत, मरण, अनंतकाळ आनी आमच्या कुटुंबीक संबंदांतलो मोग, अपराध, भंय आनी क्षमा सारकिले वेव्हारीक हुस्के. सुवार्तेचो दावो म्हणल्यार तो एक बुन्याद, जाचेर आमी आमचें जिवीत उबारूंक शकतात. सुवार्तेन दिल्ल्यो जापो आवडनात अशें न्हय, तांकां मान्य नासूं येता वा तांचेर विस्वास दवरचो ना, पूण ह्याच मनशाच्या प्रस्नांक तो संबोधीत करता हें मतींत घेतल्यार तांची म्हायती नासतना रावप मूर्खपण थारतलें.

तशेंच सुवार्तेंतल्यान कांय वेळार म्हाका सामको अस्वस्थताय येताली हें म्हाका कळ्ळें. इतलेंच आमकां फकत कम्फर्टेबली जियेवंक फसयता त्या काळार सुस्त सुवार्तेन माफी नासतना म्हज्या काळजाक, मनाक, आत्म्याक आनी बळग्याक आव्हान दिलें की, जरी तें जिवीत दिता तरी, ताणें सोंपें दिवंक ना. तुमी सुवार्तेचो विचार करपाक वेळ काडल्यार तुमकांय तशें मेळूं येता.

सुवार्तेचो पाळो दिवंक म्हजो प्रवास सुरू केल्या उपरांत भारतभर काम करपाचें आनी भोंवपाचें सौभाग्य मेळ्ळां आनी नेपाळाक लेगीत भेट दिवपाचें सौभाग्य मेळ्ळां.  म्हज्या रान अभियांत्रिकीन म्हाका जायत्या सुवातींनी व्हेलो, वेगवेगळ्या सहकाऱ्यां वांगडा. ह्या संदर्भार हांवें संवाद सादपाक आनी वैदिक संदर्भांत सुवार्तेचें कशें प्रासंगीक, खरें आनी अर्थपूर्ण आसा हाची आनीक जाणविकाय मेळोवंक मेळ्ळी.  तुमी सुवार्तेचो विचार करतात तशें तुमकांय मेळटलें अशी आस्त बाळगता.